Στις 7 Ιουλίου οι πολίτες θα αναδείξουν κυβέρνηση, αλλά και βουλευτές που θα τους εξουσιοδοτήσουν να δώσουν εξ ονόματός τους τις μάχες των επόμενων χρόνων.

Όλοι θα σκεφτούν  τι στ’ αλήθεια θέλουν από τους πολιτικούς που επιλέγουν. Το «γιατί να σε ψηφίσω» θα τεθεί πολύ εμφατικά. Τα διλήμματα είναι σαφή και ξεκάθαρα. Θέλουν:

• έναν πολιτικό λόγο που θα κολακεύει, που θα επιζητά το χειροκρότημα και το «ζήτω» επικαλούμενος το όνομα και τους δήθεν αγωνιστικούς χαιρετισμούς του εκάστοτε αρχηγού, ή που θα μιλά για όσα απασχολούν τους ανθρώπους;
• κουμανταδόρους τύπου Γκρούεζα  που ετεροπροσδιορίζονται ως κολλητοί, αυλικοί και παρατρεχάμενοι, ή αυτοδημιούργητους ανθρώπους που συνδέονται με τον περίγυρο τους όχι με όρους συναλλαγής, αλλά έμπνευσης και εμπιστοσύνης;
• σαλτιμπάγκους που αναδείχθηκαν σε είδωλα των μαζών βρίζοντας τους «άλλους» ή γιατί έτυχε να έχουν γυμνασμένα κορμιά και ωραία χαρακτηριστικά, ή ανθρώπους που έχουν την ικανότητα και το τσαγανό να μετατρέπουν τη γνώση σε απόφαση και εφαρμοσμένη πολιτική;
• πολιτικούς που δεν γνωρίζουν τα πιστεύω τους -αφού η δημόσια παρουσία τους εξαντλείται σε χοροεσπερίδες, selfies, κοπές πίτας και  λιτανείες- ή πολιτικούς που είναι στρατευμένοι και σταθεροί σε ιδέες και αξίες, που τις έχουν καταστήσει γνωστές με όλους τους τρόπους στους συμπολίτες τους;
• εκείνους που… αξιοποιούν τα χέρια και το στόμα τους για να μοιράζουν αγκαλιές και φιλιά, κάνοντας  πρωταθλητισμό στις χειραψίες, το χτύπημα της πλάτης και το χάιδεμα των αυτιών, ή εκείνους που τα έχουν για να γράφουν, να μιλούν, να προτείνουν, να σχεδιάζουν, ν’ ανοίγουν δρόμους, να αφυπνίζουν, να διεκδικούν, να αγωνίζονται γι’ αυτούς που εκπροσωπούν;
• ανθρώπους που προέρχονται από το κοινωνικό σώμα και που μπαίνοντας στην πολιτική αφήνουν μια δουλειά, μια οικογένεια, πέντε φίλους και βγαίνοντας τους βρίσκουν όλους αυτούς πίσω να τους περιμένουν, ή σε άλλους που αδυνατούν να ζήσουν ή και να βιοποριστούν χωρίς αυτή;

Οι απαντήσεις που θα δώσουν οι πολίτες με τις επιλογές τους θα είναι καίριες για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που θα αναδεχθεί. Θα είναι ίσως και καταλυτικές, για την ίδια την πολιτική, άρα για την ίδια τη ζωή μας.

*Δημοσιεύθηκε στη “ΜτΚ” στις 9 Ιουνίου 2019