Χριστούγεννα στο Άγιον Όρος

Την επομένη των δικών μας Φώτων στο Άγιον Όρος, που ακολουθεί το Ιουλιανό Ημερολόγιο, ξημερώνει Χριστούγεννα. Ο εορτασμός τους στα μοναστήρια λαμπρός και μεγαλειώδης. Είχα τη μεγάλη τύχη να ζήσω τα αγιορείτικα Χριστούγεννα αρκετές φορές. Πάντα στην Ι.Μ.Δοχειαρίου. Και φέτος, αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, θα ήμουν εκεί.

Γύρω στις 22.00 το βράδυ ξεκινά η μεγάλη αγρυπνία. Ένα πολύωρο λειτουργικό, που διαρκεί μέχρι το πρώτο φως του ήλιου. Χωρίς μικρόφωνα, ηχεία, λαμπιόνια, παρά μόνο με κεριά, χορωδιακούς ύμνους και πανηγυρικούς ψαλμούς.

Από το πρώτο λεπτό που μπαίνεις στο ναό, μέχρι το “δι ευχών” του πρωινού, μια ανεξήγητη πνευματική ανάταση επιβάλλεται και καθηλώνει. Είναι δε εκπληκτικό το γεγονός ότι η παραπάνω περιγραφή συμπεριλαμβάνει όλους όσους βρίσκονται εκείνες τις ώρες μέσα στον ναό: μοναχούς, επισκέπτες, προσκυνητές, θεοσεβούμενους, άθεους, τους πάντες. Είναι τέτοια η ισχύς της ενέργειας που ίπταται άνωθεν όλων, ώστε επιδρά ως ολετήρας της διαφορετικότητας ενός εκάστου και μετατρέπει το πλήθος σε μια ομοιογενή πνευματική στρατιά.

Μια ενέργεια που παράγει ο συνδυασμός της μελωδίας, των πατερικών κειμένων, του μεταλλικού παλλόμενου ήχου και των σαγηνευτικών οσμών των θυμιατών, του ημίφωτος, της ακινησίας των λαϊκών, της τελετουργικής υπερκινητικότητας των ρασοφόρων.

Η λήξη της αγρυπνίας, στο λυκαυγές της νέας μέρας, σε βρίσκει να νιώθεις ακούσιος μύστης μιας ανοδικής διαδρομής, που κορύφωσή της είχε την αναγγελία της γέννησης του Θεανθρώπου.

Βγαίνεις δε μετά από ώρες από το ναό, όχι κατάκοπος από την αϋπνία και την ορθοστασία, αλλά…ξεκούραστος, ανακουφισμένος, γαλήνιος και χαμογελαστός, λες και ξεκινάς την πρώτη μέρα της ζωής σου!

Αν κάποιος, για τους δικούς του λόγους, θελήσει να πάει για μια φορά στο Άγιον Όρος, θα του πρότεινα αυτή τη μέρα. Και είμαι σίγουρος ότι τότε, αυτή η φορά, δεν θα είναι η τελευταία του…

Να είμαστε καλά, του χρόνου να ζήσουμε ξανά αυτά Χριστούγεννα!