Η αξιοκρατία είναι το αντίδοτο

Η κακοποίηση, η βία, η σεξουαλική παρενόχληση νέων παιδιών, στο πρώτο τους βήμα, αλλά και κάθε ανθρώπου στην πορεία της ζωής του, είναι ό,τι πιο χυδαίο και απεχθές μπορεί να πράξει κάποιος, εκμεταλλευόμενος τη θέση ισχύος του.

Σε μια κοινωνία όμως το θέμα δεν πρέπει να είναι αυτοί, που στο κάτω κάτω , έστω κι αργά αποκαλύπτονται και τιμωρούνται,  όχι μόνον από τον θεσμικό κριτή, αλλά κυρίως από τη χλεύη και την απόρριψη που εισπράττουν όταν αποκαλυφθούν.

Το ζητούμενο είναι άλλο. Αφορά κυρίως κι αποκλειστικά το κοινωνικό, αλλά και το πολιτικό υπόστρωμα, πάνω στο οποίο μπορούν να ανθούν και να… ευδοκιμούν τέτοια φαινόμενα.

Όσο η ευνοιοκρατία και η αναξιοκρατία συνιστούν τον κανόνα στις επιλογές στελεχών, αθλητών, καλλιτεχνών, εργαζομένων, οπουδήποτε με λίγα λόγια γίνεται διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, τόσο τα φαινόμενα αυτά θα εμφανίζονται και θα πολλαπλασιάζονται.

Όσες αποκαλύψεις κι αν γίνουν, όσα στόματα κι αν ανοίξουν, δεν πρόκειται να εξαλειφθεί αυτή η αηδιαστική εκμετάλλευση, αν δεν μπουν κανόνες που να διασφαλίζουν την αντικειμενικότητα και τη δίκαιη εξέλιξη κάθε διαγωνιστικής διαδικασίας, αλλά κι αν δεν θεσπιστεί ένα αυστηρό κυρωτικό πλαίσιο για τους παραβάτες.

Η πελατειακή λογική, που ως γάγγραινα σαπίζει εδώ και δεκαετίες το πολιτικό σώμα της χώρας, εμφανίζεται ως προέκταση σε αυτού του είδους τις χυδαίες συμπεριφορές των επιμέρους ισχυρών, καθιστώντας την ευνοιοκρατία κοινωνική κουλτούρα στον αθλητισμό, στις τέχνες, στα γράμματα κι όπου αλλού.

Αν πραγματικά θέλουμε να μπει ένα οριστικό τέλος σε αυτή την επίγεια κόλαση θα πρέπει, η μεν πολιτεία άμεσα να προχωρήσει σε θεσμικές παρεμβάσεις εμπέδωσης της αξιοκρατίας, κλείνοντας κάθε παραθυράκι για εύνοια, πατρωνία και φαβοριτισμό, η δε κοινωνία εκτός από τις δίκαιες φωνές αγανάκτησης και αποτροπιασμού, να διατρανώσει την απαίτησή της  «να μην να χαθεί ούτε ένα λεπτό».

Να προκληθεί μια ομοβροντία για περισσότερη αξιοκρατία και δικαιοσύνη παντού!

Για να μην “γκρεμιστεί” ο κόσμος κανενός ανθρώπου στο εξής.

Να μην χαθεί και να μην τραυματιστεί βαριά, καμιά άλλη νεανική ψυχή στο ξεκίνημά της.

*Δημοσιεύθηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» στις 14 Φεβρουαρίου 2021