Αληθινή ιστορία
Πριν δύο χρόνια επικοινώνησε μαζί μου και ζήτησε να συναντηθούμε ο Βασίλης: «καλημέρα κύριε Γαλαμάτη. Ονομάζομαι Βασίλης Χατζηβάσιος, είμαι από την Πρώτη Σερρών, διάβασα στο Ιντερνέτ σχετικά με το διδακτορικό σας και ήθελα να σας συναντήσω». Μετά από λίγες μέρες βρεθήκαμε για ένα καφέ στη Θεσσαλονίκη. Ο Βασίλης μου μίλησε για την επιθυμία του να κάνει χρήση των αποτελεσμάτων της διατριβής μου και να στήσει μια πτηνοτροφική μονάδα παραγωγής αυγών, στα πρότυπα των δικών μου πειραματισμών, αν κι όπως μου είπε δεν έχει καμιά απολύτως γνώση γύρω από το αντικείμενο.
Δεν σας κρύβω ότι τότε με χαροποίησε ιδιαίτερα τόσο η ενασχόληση ενός, αγνώστου σε μένα, ανθρώπου με τη διδακτορική μου διατριβή, τρία χρόνια μετά την υποστήριξή της, αλλά κυρίως η πίστη του ότι μέσω αυτής θα μπορούσε στα 57 του να αλλάξει επαγγελματική ρότα και να ξεκινήσει την παραγωγή αυγών.
Πέρασαν από εκείνη τη συνάντηση αρκετοί μήνες, ώσπου λίγο μετά το περασμένο καλοκαίρι μου τηλεφώνησε και πάλι: «Δημήτρη, είμαι πανέτοιμος. Έχω διαμορφώσει το χώρο, έχω παραγγείλει τις όρνιθες και ξεκίνησα τις αδειοδοτήσεις. Θέλω τη βοήθειά σου για την ολοκλήρωση της προσπάθειάς μου».
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε μια επικοινωνία λίγων εβδομάδων, μέχρι που λίγο πριν τελειώσει το 2020, ένας φίλος από τις Σέρρες μου έστειλε ένα απόκομμα τοπικής εφημερίδας με τίτλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, όπου ο Βασίλης με ευχαριστούσε δημόσια για την πραγματοποίηση του στόχου του! Είχε ήδη τις πρώτες παραγωγές αυγών από κότες ελευθέρας βοσκής, ταϊσμένες με ζωοτροφή στην οποία είχε ενσωματωθεί ποσοστό φασκόμηλου, όπως ακριβώς και στους πειραματισμούς της δικής μου διδακτορικής διατριβής. Αμέσως τον κάλεσα στο τηλέφωνο να τον ευχαριστήσω με τη σειρά μου κι εκεί επάνω ενθουσιασμένος με πληροφόρησε για την αποδοχή και την αναγνώριση που εισέπραξε για την ποιότητα των αυγών από φίλους, συγγενείς και συγχωριανούς του, στους οποίους είχε ξεκινήσει να τα μοιράζει, για να πάρει… γνώμες. Μου είπε μάλιστα ότι είναι θέμα λίγων εβδομάδων οι τελικές αδειοδοτήσεις και πιστοποιήσεις και το εγχείρημα του είναι πια στην τελική φάση υλοποίησης.
Το… άγρυπνο μάτι των Μ.Μ.Ε. εντόπισε τη δημοσιευμένη επιστολή του Βασίλη στη Σερραϊκή εφημερίδα, τον αναζήτησαν και μέσω του ΑΠΕ όλη αυτή η ιστορία έγινε θέμα!
Είναι πραγματικά σημαντικό, μέσα στο σκοτάδι του φόβου και της αγωνίας που ζούμε όλοι μας εδώ και μήνες, να έρχονται από το… πουθενά, καλά και ελπιδοφόρα νέα. Πέρα όμως από τη λυρική προσέγγιση του θέματος η όλη ιστορία εμπεριέχει ισχυρότατους συμβολισμούς, που αξίζει να αναδειχθούν:
Κατ’ αρχήν η – δύσκολα να περιγραφεί – αίσθηση του επιστήμονα, όταν βλέπει ότι πάνω στην δικιά του πολυετή δουλειά ένας άνθρωπος κάνει μια αρχή στη ζωή του, χτίζει το μέλλον του. Όταν συνειδητοποιεί την αξία και τα οφέλη που παράγει η μεταφορά της γνώσης του στο πεδίο, δίνοντας τη δυνατότητα σε πολλούς να την κάνουν κτήμα τους και μέσο για να αλλάξουν τη ζωή τους. Αυτό το υπόδειγμα ίσως συνιστά την πιο έμπρακτη ανταπόδοση και προσφορά στην πατρίδα, για τα εφόδια με τα οποία τον προίκισε στη διάρκεια της διαδρομής του το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αυτό ακριβώς που κι εγώ ένιωσα!
Κατά δεύτερον το γεγονός ότι καμιά έρευνα, κανένα διδακτορικό, δεν αρκούν από μόνα τους, αν παραμένουν αραχνιασμένα σε συρτάρια και φωριαμούς, αν γίνονται μόνο και μόνο για τις δημοσιεύσεις, τα βιογραφικά και τις μοριοδοτήσεις, αν δεν βρίσκουν εφαρμογή στην πραγματική παράγωγη.
Τελικά και μόνο ένας άνθρωπος να εφαρμόσει στην πράξη τα αποτελέσματα μιας ερευνητικής εργασίας ή ενός διδακτορικού, το κέρδος για τον τόπο είναι τεράστιο.
Ο Βασίλης, με την πίστη και την τόλμη που επέδειξε, είναι ίσως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που πρέπει να βρει κι άλλους, πολλούς μιμητές!
